بنام هستی ــــــــــ جوانان و ؟؟؟ روزها فکر من این است وهمه شب سخنم که چرا ؟ روز وشب در پی همدیگر با سرعت میگذرند
وهمه ی ما شاهد روزهایی هستیم که از دست داده ایم همه روزی پیر شده در نهایت این جهان را ترک خواهیم کرد در زندگی
کودکی دوران شیرینی است وشیرینتر آنکه در خانوادهای موفق وثروتمند باشی پدرومادری مهربان ومسئول ودانا داشته باشیم
به این جهت اگر تعداد فرزندان کمتر باشد زندگی بهتر خواهد بود اما آیا همه ی بچه هایی که به دنیا میآیند از این نعمت ها بر
خوردارند. دوران نوجوانی زیباست وداشتن محیط خوب ورفاه اجتمایی وداشتن امکانات و برادر یا خواهری مهربان وبسیاری از چیز
های دیگر و برگزیدن ( دوستی دانا ) و ... موجب راحتی روح وجسم نوجوان میگردد در دوران جوانی زندگی بی دغدغه امکانات
آموزشی ورفاهی دوستان واطرافیان دانا محیط آرام وسلامتی روح وجان وزندگی تامین شده و ... اگر بزرگ شده ای با داشتن این
شرایط موفق نباشد خود مسئول است وخودش مقصر . در مقابل خانواده ای را در نظر بیاورید که آمار فرزندان زیاد است پدر ومادر از
سواد بی بهره یا کم بهره اند پدر ومادر سخت کار میکنند اما تامین نیستند همیشه فرداشان در گرو امروز است در این حال رفاه
معنی ندارد محیط زندگی مناسب نیست فشارات تحمیلی محیط پدر یا مادر یا هر دو را کم حوصله نموده است ... آیا این دو نفر با
هم برابرندمگر معجزهای رخ دهد آیا مسئولیت اعمال این دو فقط با خودشان است ؟
اگر چنین باشد آیا این عدالت است ... ؟ ! چه کسی یا کسانی مسئول این ناهنجاری هستند آیا چنین اجتماعی میتواند سالم
باشد ؟ ایا این ظلم نیست ؟ ... بیائید جوانان را قبل از آنکه در جوانی پیر شوند وقبل از آنکه بسوزند وخاکستر گردند دریابیم :
:: بازدید از این مطلب : 246
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
